Kırık Dökük Evren

Gel seninle bir evren çizelim,
Toz bulutlarından, yıldız tozlarından,
Güneşler, aylar, gezegenler olsun,
Her biri bir diğerine muhtaç,
Kimisi karanlık, kimisi ışıltılı,
Ama hepsi birbirine ait.
Şimdi bir boşluk bırakalım,
Sonsuzluğun kenarında,
Kaybolan umutlar için,
Bir hiçliğin ortasında.
Bir de sessizlik ekleyelim,
Evrenin derin nefesi gibi,
Bütün seslerin kaynağı.
Sonra bir fısıltı konduralım,
Belki bir galaksinin şarkısıdır,
Belki de bir kara deliğin hüznü,
Bütün evrenin yankısıdır,
Her köşeden duyulan bir sızı.
Ve sonra bırakalım,
Her şey kendi yolunu bulsun,
Evren kendi döngüsünde.