Unutulmuş bir şarkının ilk notasında aralanan o perdeyi çek üzerime,
Bırak ruhum usulca sızsın o tanıdık melodiye,
Ellerini sakla bir an avuçlarımda,
Düşüncelerin yorgun nehirleri aksın içime…
Sessizliğin en koyu tonunda,
Bir iç çekişle yeşeren umudu giyin,
Kırgınlığın haritasında kaybolmuş yollarımı anla,
Çünkü her veda, yeni bir başlangıca gebedir derler,
Oysa bende hep aynı acı, aynı yara…
Dindirecek bir el,
Şefkatli bir yürek ister bu ruh,
Ama sen yoksun,
Ve ben yine sensizim.
Bir yanıt yazın