Kırgın Kalpler Durağı

Sessiz istasyonda bekleyen ruhlarız biz,
Kırgınlığın sisli perdesinde gizliyiz.
Bir zamanlar aşkla çarpan kalplerimiz,
Şimdi hüzünle dolu, sanki bitmeyen bir kış.
Her birimiz bir roman, yarım kalmış bir şiir,
Kaybolmuş umutların izini sürüyoruz.
Geçmişin hayaletleri dolaşır durur içimizde,
Geleceğe dair inancımızı yitiriyoruz.
Belki bir gün bir tren gelir, alır götürür bizi,
Bambaşka bir diyara, sevginin hüküm sürdüğü.
Ama şimdilik buradayız, bekleyen yolcular gibi,
Kırgın kalpler durağında, kaderimize küskün.
Gözlerimiz ufukta, bir ışık arar durur,
Belki de o ışık, içimizde saklıdır.