Kent Kokan Yalnızlıklar

O kadar da acıtmazdı belki bu beton yığınları,
gökyüzüne bir parça mavi bırakılsaydı eğer.
Çekilmez olmazdı belki bu gürültü patırtı,
kalabalıklar içinde bir ses duyulsaydı eğer.
Kolay unutulurdu belki de sahte gülüşler,
samimi bir bakış içtenliğiyle karşılansaydı eğer.
Katlanılırdı belki de bu bitmek bilmeyen koşuşturmaca,
bir nefeslik huzur köşesi yaratılsaydı eğer.
Daha az yakardı belki de yürekleri bu kent yangınları,
her köşe başında bir umut yeşerseydi eğer.
Daha az boğulurdu insan bu kalabalıkta,
bir el uzanıp da tutunsaydı eğer.
Daha katlanılır olurdu bu yalnızlıklar,
aynı dili konuşan birileri olsaydı eğer.
Daha az yabancı hissederdi insan kendini,
bir tebessümle karşılanabilseydi eğer.
Daha çok severdi belki de bu kenti,
yaşanılabilir bir yanı olsaydı eğer.