Apartmanlar, göğe uzayan beton yığınları,
Ne kadar şehirse bu manzara,
Bu sessizlik var ya, bu yapayalnızlık
Balkonda duranlar için o kadar şehir.
Yükseklerde bir nefes almak için çabalayan,
Gözleri ufukta, kaybolmuş bir umut.
Bulutlar, gri bir örtü gibi,
Ne kadar özgürse gökyüzünde süzülmek,
Bu balkon var ya, bu küçük kaçış
Şehirde sıkışanlar için o kadar özgür.
Betonun ortasında bir umut ışığı.
Bir yanıt yazın