Kent Alacakaranlığı

Beton şehirdeyim,
Bir garip yalnızım;
Kimsesiz bir gölgeyim.
Kaldırımlara sinmişim;
Kendi kendime bir şarkı mırıldanmışım;
“Şehrin neon ışıkları;
Yüzüme vuruyor, vuruyor aman, sahte parıltıları;
Kalbimden sökülür anılar yaraları;
Vefasızım,
Senin yüzünden bu halim.”
“Şehrin kalbi bir labirent;
Yalnızlığımı, çaresizliğimi saklayın benden;
Herkes koşuyor, unutuyor; bana ne?
Hayalsizim,
Boynuna sitemim!”
Beton şehirdeyim;
Bir garip yalnız;
Kimsesiz bir gölgeyim.