Sessizliğin büyüttüğü bir oda düşün
Duvarlarında anılar, silinmeyen izler
Yüzün saklanır aynalarda bir gölge gibi
Yolculuk başlar içe doğru, derine inerek
Belki de bir yabancıya rastlarsın orada
Kendi sesini ilk kez duyarsın yankılanırken
Korkuların dans eder karanlık köşelerde
Yüzleşme başlar, kabuklar soyulur bir bir
Ve sonunda tanırsın kendini en çıplak haliyle
Işık sızar çatlaklardan, umut yeniden doğar.
Kendine Dönüş Aynası
Bir yanıt yazın