Kaybolan İnanç

İlk aşkı tattığı yaz, kalbi kelebek,
Ruhunda bir coşku, sanki rüya;
Sonra her düş kırığı bir iz bıraktı,
Hemeninden umutsuzluk göklere yükseldi.
Beklenti oldu hayal kırıklığı;
Denize dökülen bir inci tanesi,
Çok acımasız bir dünyanın ortasında,
Benim değilsin!
Kötü anlarında yüzün solgunlaşıyor,
Keşke yalnız bunun için sevebilseydim seni.
Zamanla öğrendi hayatın acı gerçeklerini,
Sihirli değnekler artık işlemiyor.
Eski masallar yalan oldu,
Gözlerinde hüzünlü bir yansıma.
Yine de bir umut var içinde saklı,
Belki de yeniden inanabilir.