Kemallerden geliyorum, dedi Kemal
Bunu kendine kaç kere söyledi bilmiyorum
Onlar ki bir aradaydılar, Kemaller
O kadar çoktular ki, doğrusu ben usandım
Ben, yani Kemal, her türlü kararın muğlak hali
Daha hiç karar veremedim
Biri olsun “Kemal!” diye emretmedi hiç
Kemal!
Diye emretmedi ki, dönüp o yöne gideyim
Ve içimden sisli ve puslu bir yolu sileyim
Zihnimdeki karmakarışık düşünceleri atayım
Sonra bir güzel dinleneyim de.
Ben size demedim mi.
Evet, Kemallerden geliyorum
Sanki böyle niye ben oradan geliyorum
Kaygılı, düşünceli Kemallere
Uzaklaşmaktan
Bilmiyorum
Bilmiyorum, bilmiyorum
Ben, yani Kerem, Kerem mi dedim? Hayır, Kemal
Bazen karıştırıyorum.
Bir yanıt yazın