Karanlıkta Bir Nefes

İçimde birikir yalnızlığın tortusu
Her nefeste biraz daha koyulaşır
Yokluğunun acı rengi
Sessizliğin yankısı vurur duvarlara
Gölgeler dans eder, hatıralar canlanır
Ruhum bir labirentte kaybolmuş gibi
Çıkış yolu arar çaresizce
Öfke bir alev gibi yakar içimi
Kin bir zehir gibi yayılır damarlarımda
Unutmak isterim, affetmek isterim
Ama geçmişin izleri silinmez birer mühür gibi
Sanki kaderim yazılmış, değişmez bir lanet
Karanlıkta bir nefes, umutsuz bir bekleyiş
Sonsuz bir boşlukta çırpınan ruhum.