Yüzümü çiziyor cam, eski bir harita sanki
Her çizgi bir anı, silinmeyen bir yara izi
Dışarıda gece, içimde binlerce soru işareti
Lambalar sönüyor teker teker, birer birer
Uykusuzluk bir yorgan gibi sarıyor benliğimi
Belki de en güzel rüyalar uyanıkken görülür.
Sessizlik bir çığlık, duyulmayan
Yalnızlık bir liman, demir atılmayan
Yine de bir umut var, bir yerde.
Aklım firarda, düşüncelerim karmakarışık
Yarına dair bir planım yok, sadece bekliyorum
Belki bir melodi duyarım, belki bir ışık görürüm
Kim bilir, belki de her şey değişir ansızın
Kapanmayan perdeler, umutla açılır bir gün.
Kapanmayan Perdeler
Bir yanıt yazın