Kanat Sesinde Şüphe

Uçan kuşlara değildi elvedam,
Göğe çizilen çizgiye ağladım.
Giden her şey bir anlam taşır mıydı?
Ben anlamı kaybetmiş biriyim.
Yine de şefkat beklerim,
Kırık dallara tutunarak.
Yüzümde beliren her çizgi,
Bir pişmanlığın aynasıdır.
Beklemek yorar, bilirsin, bekleyen bilir,
Gözler yolda, gönül darda kalır.
Sanki her kuş kanadında bir sitem taşır,
Geçmişin ağırlığı çöker omuzlara.
Şimdi hangi duaya sığınsam,
Hangi rüzgar beni sana getirir?
Suskunluğum bir çığlık gibi yankılanır.
Ey şefkat bilmez zaman,
Neden bu kadar acımasızsın?
Yaralarımı sarmak isterdim,
Ama ellerim yetersiz kalır.
Anlam aramak boşuna, anladım,
Her şey bir yanılsama, bir oyun.
Yine de bir umut kırıntısı beklerim,
Belki bir kuş kanadında şefkat gelir.
Sonsuz gökyüzüne bakarım çaresizce,
Gözyaşlarım birer birer düşer toprağa,
Belki bir gün şefkatle yeşerir bu toprak.