Sanma ki coşkunluk alkıştan ötürü;
Ne gam, meydanlar boş kalsa?
Davullar çalmasa, bayrak açılmasa?
Yüreğimde yankısı var ya.
Hoş, unutulsa da adımız,
Yenilsek zamana,
Ben ki her düşüşte yeniden doğan,
Her vazgeçişte bir adım atanım;
Vazgeçer miyim?
Ah, dostum, telaşım başka…
Bu çağın kahramanlığı suskunlukta,
Bir başınayken dimdik durmakta,
Çığlıkları içine gömmekte.
Kendi savaşını sessizce vermekte.
Sanma ki yalnızım bu yolda,
Ne gam, kimse anlamasa?
Yüzüme gülüp arkamdan konuşsalar?
Kendimi bilirim ya.
Hoş, yara alsam da derinden,
Yıkılsam da bin parçaya,
Her acıda daha da bilenirim,
Her kırgınlıkta biraz daha büyürüm;
Korkar mıyım?
Ah, dostum, derdim başka…
Bu çağın kahramanlığı sabırda,
Kendi içindeki devle savaşmakta.
Bir yanıt yazın