Kaderin Sırtında Taşınan İzler

her kalp kendi yangınını başkasının küllerinde arar
kendi sessizliğinde boğulur bütün çığlıklarına adandığın sabah
kül rengi toprak rengi kalarak
kök saldırır bazı unutulmuşluklara hayat
al yaranı git buradan
en çetin kasırgası ömrümüzün
susturmuyor seni ne paslanmış bu inat
ne bağrındaki fırtına
yanılmış düş milyonlarca düş arasından
avuçlarında tuttuğun
çok toydu inanmak için bile
kendi rüyasına esir
kendiyle yorgun
daha yolun sonunda saklanıyordu
derinlerdeki pişmanlık
ömrünce kanayacak
hayaller mezarlığında kaderin sırtında taşınan izler