Kaçış yok yazgıdan, her yol sana varır,
Umutsuz bir bekleyiş, kader ağını örer.
Çaresiz bir figan, göğe yükselir.
Saplanmış bir ok gibi, yürekte derin yara,
Boşa kürek çekilir, umut dumanı savrulur.
İmtihan bu, derler, kader gülermiş yara.
Sınırları çizilmiş, hayat bir labirent,
Çıkış yolu ararken, kaybolur her nefes.
Belki de tek kurtuluş, teslim olmak gerek,
Kaderin cilvesine, boyun eğmek en iyisi.
Kim bilir, belki de bir ışık belirir,
Karanlığın ardında, umut yeşerir.
Kaderin karmaşası, sabırla çözülür,
Yepyeni bir başlangıç, belki de çok yakındır.
Yine de bir kuşku, bir korku siner içe,
Kaderin eli değse, taş olur her heves.
Bir yanıt yazın