Kim öğretti bana unutmayı,oysa
Tümcelerim henüz bitmemişti onunla
Susmalarım derin, gülüşlerim eksik
Bırakan kimdi, ki şimdi her adımda
Yeniden yeşeriyor anılarım
Ama kimdi yüzünü bir yaza emanet edip
Ufuklara karışan, tuzlu ufuklara
Biz İyot Kokusu dedik ona, gençliğim, umudum,
Belki de gelecekti, ama çoktandır
Dalgaların sesine karışıyor fısıltısı
İçimde bir yelkovan telaşı, dönüp durmalıyım
Sahillere yazmalıyım aşkı ve hayalleri
İyot Kokulu düşler görmeliyim ya da birisi
Anlam vermeli içimi kemiren sızılara
Kim sormuyorum kim bulursa bulsun
Kırılan bir deniz kabuğuysam hoyrat
Bir dalganın önünde, ki beni
Kıyaya vuran da o olmuştu, bırakıp giderken
Yine de bekliyorum onu, martılar
Veda şarkıları söylerken
Aynı türküyü mırıldanmaktan, silik
Hatıralardan usandım, kaçmalıyım buralardan
İçimde kuruyan denizi suluyorum sanki
Usandım usandım usandım
Koşullanmış bir sevgiden.
Bir yanıt yazın