Biz ne zaman sussak,
Sözcükler birikirdi içimizde
Ve otururdu isyanın gölgesine
Boğuk bir haykırış edasıyla
Biz ne zaman sussak,
Gözyaşları dökülürdü sessizliğin koynuna
Günde kaç kez susulur ki çaresizlik ile umut arasında
Biz ne zaman sussak,
Sus değilizdir aslında.
İçimizde yanan bir ateş,
Dışımızda solgun bir itiraz türküsü
Delikanlı cesareti değilse de
Kabullenilmiş kaderdeki gizli direniş
Biz ne zaman sussak,
Sus değilizdir aslında.
Bu itirazın ikindi halleriyle
Şimdi burada yeşerseydin
Adımın son harfi gibi
Belki yarın umut kokardı yarın
Sen,
Vicdanını kiraya vermiş kalplere
Senine boyuna unutulmuş sen
Gerçeği yalanından küçük sen
Bir anla-sen.
Biz ne zaman sussak seni düşünüyorum
Boğazımızda düğümlenen sözler
Biz ne zaman sussak,
Sus değilizdir aslında.
Dışımızda gri bir Ankara akşamı…
Bir yanıt yazın