İŞTE ÇIKTI:

Çağdaş Hayal Kırıklığı

Kelimeler pas tutmuş, anlamsız bir yığın,
Dillerde sakız olmuş, eski bir ezgi.
Her hece bir sitem, her harf bir acı,
Yürekte bir yangın, gözlerde nemli,
Aşklar yalan olmuş, sevgiler sahte.

Yüzler maskelenmiş, ruhlar kararmış,
Gülüşler yapmacık, sözler riyakar.
Dostluklar menfaat, vefalar unutulmuş,
Herkes bir yabancı, herkes bir düşman,
Umutlar tükenmiş, yarınlar karanlık.

Ne kaldı geriye, bu boş dünyada?
Bir avuç kül, bir yığın enkaz.
Sadece bir hayal kırıklığı,
Kalpte bir sızı.

Sessiz çığlıklar,
Boşluğa yankılanan.
Yalnızlık hüküm sürüyor.

Belki de bir gün, güneş yeniden doğar,
Belki de bir gün, umutlar yeşerir.
Belki de bir gün, kalpler yeniden ısınır.
Ama şimdilik sadece sitem var,
Sadece acı var, sadece yalnızlık var,
Bu çağın hayal kırıklığı içimizde,
Her an büyüyen kocaman bir yara.