İstasyonda Bir Mevsim

Peronda bekleyen, iki ayrı şehir,
Yüzlerde belirsiz bir telaş, birikir.
Eski bir şarkı çalınır radyoda,
Zamansız bir anı canlanır orada.
Gözler birbirini arar, tanıdık bir iz,
Belki de bir umut, belki de bir giz.
Kırık dökük bir bankta, yalnız bir adam,
Geçmişin hayaliyle avutur kendini her akşam.
Trenler gelir, trenler geçer durmadan,
Ayrılık mı vuslat mı, belli olmayan bir andan.
Her düdük sesiyle bir kalp daha sıkışır,
Bilinmez bir geleceğe doğru akışır.
Bir valiz dolusu hayalle, bir genç kız,
Uzak diyarlara gitmeye hevesli, umutlu bir hısım.
Yüzünde bir gülümseme, gözlerinde bir ışık,
Yeni bir başlangıcın heyecanıyla karışık.
İstasyonda bir mevsim, bir ömre bedel,
Kader ağlarını örerken, hayat devam eder.
Ve sessizlik çöker, tren çoktan gitmiştir.