Sessiz bir bekleyiş benimkisi
şehrin
yağmurun değdiği yüzüne sinmiştir
eski bir bankta
unutulmuş eldivenler gibi
Yalnızlığı öğrendim çünkü
yani kediyim
pencere önündeki
ve sahibi çoktan gitmiş
terkedilmiş evlerde
Gözlerimi, işte bu yüzden
her akşam
bir umuda dikip
beklemeyi severim
yağmuru
Ama bilirim ki
o da geçecek
güneş açacak
ve ben yine
yalnız kalacağım.
Islak Kaldırımlar
Bir yanıt yazın