İkinci peron hüznü bu istasyonun,
Belki de geç kalmış bir sevdanın,
Ve gün batımında tren raylarında
Uzaklara bakan yorgun gözlerin ardında
Savrulan bir aşkın turuncu yalanları.
İkinci peron hüznü adeta,
Yarım kalmış bir öykünün,
Belki de hiç yaşanmamış bir ihtimalin.
Ve dudaklarda suskun bir özlemin ateşi,
Yüreğinde geçmişin acıtan yankısı.
Çünkü bekledikçe kaybolduğun o yerde,
Kendini unuttun sen aslında.
Bir yanıt yazın