İçsel Yankılar

Önce, sessizce bekledim.
Sonra, anlamsızca aradım.
Yüzleşmek korkuttu.
Şimdi, bana-yalnız bir düş kaldı.

Derinlerde saklı kaldı sesim,
Yüzeye çıkmak ne mümkün.
Kendi kuyumda, kendim kaldım.
Unutulmuş bir şarkı gibi,
Zamandan çalınmış bir an gibi.

Uzaklaştım benliğimden.
Koparıldım özümden.
Ne yapsam boş.
Şimdi, bana-kırık bir kalp kaldı.

Sonsuz bir boşlukta kayboldum,
Kendimi ararken yoruldum.
Sessizliğin içinde çığlıklar attım,
Anlamsız bir döngüde hapsoldum.
Yıldızlar kadar uzak,
Bir o kadar da yakınım kendime,
Şimdi, bana-karmaşık bir ben kaldı.


Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir