İç Sesin Sükûneti

Ruhum dingin, nefesim bir ney sesi,
Düşlerimde kaybolan bir köy eviyim.
Güneşin ilk ışığıyla uyanan,
Toprağın kokusunu içine çeken,
Sessizliğin melodisini dinleyen,
Kendi içinde huzur bulan,
İç sesimin sükûnetiyim.
Gözlerim kapalı, zihnim berrak bir göl,
Hatıralar yüzeyinde dans ediyor.
Her biri ayrı bir hikaye,
Her biri kalbime dokunan bir name.
Kederlerimde teselli,
Sevinçlerimde coşku bulan,
İç sesimin sükûnetiyim.
Hayatın telaşına kapılmadan,
Yavaşça ilerleyen bir nehir gibiyim.
Engelleri aşan,
Kayaları yontan,
Denize kavuşmayı bekleyen,
İç sesimin sükûnetiyim.
Ve ben,
Sükûnetimle varım,
Sükûnetimle tamam.