İç Göç

Umudu kesildi ya taşra bağlarının,
Kentler, kendinize mukayyet olun!
Kime sığınacağı belli olmaz haaa
Köyden kovulmuş kimsesiz çobanın.
Yükü ağırdır artık yeni çağların.
Aşkı da terk etti yabanıl kırlarda,
Yarım kaldı türküler, çalınmayan kavalda.
Bir gölge düştü sanki eski topraklara,
İçinde hasret, sitem ve bir sızı barındırır.
Tutunmak ister, ama bilmez nasıl sarılır,
Şehirler acımasızdır, kalbi yorar da yorar.
Boş kaldı evler,
Yıkıldı hayaller.
Göçtü serçeler.