Kokun sinmiş sayfaların arasına,
Unutamazsın.
Yazılışında ne sitemler,
Ne övgüler,
Kaçıramazsın.
Aynı şarkıları,
Sessiz köşeleri,
Birlikte anımsama telaşı…
Geçmişimin nazlı misafiri endişesi…
Kokun sinmiş sayfaların arasına,
Unutamazsın.
Bütün eski defterlerde,
Saklı kaldı bu sevda,
Silemezsin.
Hangi ayrılığın
Kapanmayan yarası bu,
En kısa vedaların
Bitmek bilmeyen acısı.
Lakin ayrılık,
Biraz da alışmaktır sensizliğe,
Sakınamazsın…
Alışmak işine gelince:
O zaten hepimizin gizli kabusu
Hayatta var.
Bazı kalplerde yok.
Kokun sinmiş sayfaların arasına,
Unutamazsın.
Kime deva kime dert bu anı,
Çözemezsin.
Ödümüz kopuyor hatırlamaktan
Oysa;
Biraz da hatıradır,
Ayrılığın sebebi.
Kaçınamazsın.
Kokundaki anıları unutamazsın.
Tutunacak dalımız yok,
Hatıra fotoğraflarında.
Kokunda bin yıllık veda var,
Unutamazsın.
Bu yarım kalmış hikayenin
Yüzümüze vuruluyor gerçeği:
Ayrılığa cesaretimiz yoksa
Hiç başlamayalım!
Bir yanıt yazın