Güne Düşen Ağıt

Ey ışık!
Ne kadar da hoyratsın bu sabah.
Yüzüme vuran her zerren,
Bir anı parçası gibi,
Düşüyor içime.
Ağırlığı var.
Oysa dün, yaprakların hışırtısı,
Sessiz bir umut fısıltısıydı sadece.
Şimdi her düşen yaprak,
Geçmişin acımasız hatırlatıcısı.
Her biri bir vedayı taşıyor.
Her biri bir pişmanlığı,
Saklıyor koynunda.
Ben, sensizliğin soğuk dehlizlerinde,
Kaybolmuş bir gezginim artık.
Yolumu aydınlatan bir ışık yok.
Sadece yankılar var,
Eski gülüşlerin,
Silinmiş sözlerin.
Ve düşen yaprakların ağıdı.
Ne kadar da çabuk kararıyor dünya.
Güneşin sönük ışığı altında,
Her şey anlamsızlaşıyor.
Bir zamanlar içimi ısıtan,
Şimdi kül rengi bir hatıra.
Işık sönüyor.
Yaprak düşüyor.
Ağıt yükseliyor.