Güne Dönenler

Ufukta kızıllık, gün ağırırken diner,
Ruh gölgelerinden kurtulmak ne zormuş!
Oysa umut, göğe yükselen serçe misal,
Yeniden doğar, her düşüşünde soluksuz.
Sanki dün değildi bunca sancı, elem,
Her veda bir başlangıç, her gözyaşı bir nehir,
Akıp gider, geçmişin küllerini taşır.
Yine de kanat çırpar, kalbin en derini,
Yarının şarkısını fısıldar durmadan.
Güne dönenler bilir, karanlık en koyu an,
Şafağın müjdecisidir aslında.