Eksilmiş bir şey vardı sanki
gülüşümüzde,
bir yaz akşamında
rakı bardağına
buz atmamak
gibiydi.
Bilesin,
saklamadım hiçbir şeyi
kırık dökük sandıklarda,
nasıl saklarım ki içimde
bir ömür
hayal kırıklıklarını,
tozlu anıları?
Çerçeveledim, içime attığım her sözü
anlatmış mıydım sana,
içine atmak
bir nevi
sessiz çığlığıdır
unutulmuşlukların.
Gün dökümü bu aslında
hayatın özeti,
bir şiirde saklı
saklı kalan umutlar
ve yarım kalmış
bir veda busesi.
Bir yanıt yazın