Bir Gül Gölgesi, kalbin sızısı,
Düşlerde saklı, gerçekte yara.
Bir sevda, bir umut, bir hayal,
Hepsi bir anda dönüştü kara.
Gözlerdeki o anlam, kayboldu gitti,
Sözler birer birer anlamını yitirdi.
Belki de hiç var olmamıştı,
Sadece bir yanılsamaydı içimde bitti.
Gülün rengi soldu, dikenleri kaldı elde,
Acı bir tebessüm, yalan bir perde.
Bir gül gölgesi, bir kalp kırıklığı,
Hepsi bu kadar mıydı, bu sevda hikayesi?
Bir hiç uğruna, yorulan yürek,
Sessizce ağlar, kendi kendine…
Gül Gölgesi
Bir yanıt yazın