Gözleri Açılmayanlar

Çok zaman geçti, kimse sormaz oldu: “Neredesiniz?”
Sanki ihanet etmişiz gibi, “Siz de mi?” der gibiler.
Sessizlikte, kaçamak bakışlarda, belki de içten içe suçlanıyoruz.
“Gözleri Açılmayanlar” bir haykırış, bir çaresizlik ifadesidir.
Tek dileğim bu anlamsız soruların, yargıların son bulması, herkesin kendi yolunu çizmesidir.
Daha ne diyebilirim ki?
“Herkes kendi çıkarını düşünür” der olduk,
Biz buradayız… Siz neredesiniz?
Eski düşlere mi sığındık?
Biz buradayız… Siz neredesiniz?
Sözde, “Dürüstlük, adalet, erdem” vardı,
“Her şey insanlık için, insanlıkla” idi.
Yalanmış be dostlar, boş verin unutun.
Biz buradayız… Siz neredesiniz?
Hayaller, umutlar… Yeminler ettik,
Hayatın sillesini yedik, savrulduk.
Çıkarcıları, riyakarları dost mu bildik?
Biz buradayız… Siz neredesiniz?
Masumiyetimizi koruyamadık çok şükür,
Kalbi temiz olanları susturmadık çok şükür,
Kötülüğe prim vermedik çok şükür,
Biz buradayız… Siz neredesiniz?
Yalanlara mı kandık, oyunlara mı geldik?
Gerçeği görmezden mi geldik, sustuk mu?
Kimde saflık, kimde kirlilik var?
Biz buradayız… Siz neredesiniz?
Karanlıkta mı kaybolduk, aydınlığı mı unuttuk?
Vicdanımız mı karardı, kalbimiz mi taşlaştı?
Doğruluğa mı, dürüstlüğe mi sırt çevirdik?
Biz buradayız… Siz neredesiniz?