Bu kirpikler ıslak bir perde gibi
Bu yaşta nasıl düşüyor insana
Sahte gülüşlerle yaşamak varken
Niye akar bu iç yangın?
Sessizce süzülen bir melodi misali
Sakladığımız görünmez bir şey var
Yüzümüzde sahte maskeler taksak da
İçimizde biriken yılların ağırlığı
Her damla bir anı, bir pişmanlık
Her damla bir umut, bir bekleyiş
Yüzümüzdeki çizgiler gibi derin
Gözlerimizdeki nehirde boğuluruz
Bu nehir bazen coşar, bazen sakinleşir
Ama hiç kurumaz, hep akar durur
Ta ki son nefesimize kadar.
Bir yanıt yazın