Göz Kapaklarımda Şafak

Uykunun şalı ağır, kalkmak ne zor,
İrade zincire vurulmuş sanki.
Hayallerde gezinmek daha da bol,
Gerçekler acıtır, bilirsin ki.
Düşünceler bir girdap, beni çeker,
Kaçmak isterim, lakin ayaklarım tutulur.
Zamanın akışı bir nehir gibi geçer,
Ben kıyıda bekleyen bir yolcuyum, yorulur.
Penceremden sızan ışık, umut mu, tuzak mı?
Bilemem, yine de ona doğru uzanırım.
Kalbimde bir isyan, durulmak bilmez,
Aklım bir labirent, çıkış yolu göstermez.
Her sabah yeniden başlar bu çile,
Bu savaş, bu azap hiç mi dinmez?
Gözlerim açılır, dünya yine aynı,
Yeniden doğmak için, nefes alırım.
Belki bugün farklı, belki yarın değişir.
Ruhum bir kuş gibi kanatlanmak ister,
Fakat gökyüzü çok yüksek, yetişemem.
Kafesimde çırpınır dururum,
Uçmayı unutmuş gibiyim ben.
Ne yapsam bu karanlık dağılmaz,
Güneşi içimde ararım.