Gönül Firarda, Zaman Sürgünde

Ey gönül, sen yine hangi diyardasın?
Yoksa bir serapta mı ararsın aşkı?
Söyle, bu bitmeyen çilenin nesi var ki?
Bir yanda mazinin külleri savrulur durur,
Diğer yanda geleceğin hayali kaybolur.
Sensiz geçen her an, bir ömre bedeldir inan,
Ne yapsam, ne etsem bu gönül uslanmaz,
Bir türlü kabullenmez bu yalnızlığı,
Her dem seni arar, seni sorar durmadan.
Biliyorum, sen de yorgunsun artık,
Bu bitmeyen bekleyişler, bu boş hayaller.
Ama ne çare, gönül bu, söz dinlemez,
Yine de bir umutla bekler durmadan,
Belki bir gün gelirsin diye,
O güne kadar da böyle sürgün yaşar.