Sözler söz olsaydı, kalpte iz olurdu,
İzler derinleşse, hüzün deniz olurdu.
Denizler taşsaydı, kıyılar ıslanırdı,
Islanan toprakta umut yeşerirdi.
Yeşeren umutlar, güneşe dönerdi,
Güneşin sıcaklığı, buzları eritirdi.
Eriyen buzlar, çağlayan olurdu,
Çağlayan sesiyle, pişmanlık dinerdi.
Dinen pişmanlık, sevgiye uyanırdı,
Sevgi uyanınca, gönül şenlenirdi.
Şenlenen gönüller, birleşir oynardı,
Oyunun sonunda aşk yeniden başlardı.
Başlayan aşk, sonsuzluğa uzardı,
Uzanır, bir ömür boyu sürer giderdi.
Bir yanıt yazın