Yarım kalmış cümlelerin ağırlığı çöker omuzlarıma.
Söylenmemiş sözler birikir içimde,
Geçmişin tozlu raflarında kaybolmuş anılar,
Şimdi hepsi birer pişmanlık notası,
Ömür denen bu uzun şarkıda.
Keşke demeler boğazımda düğümlenir,
Yeniden yazılacak satırlar ararım,
Silinmiş izleri takip ederek,
Dönenir dururum boşlukta.
Bir şans daha dilenirim zamandan,
Telafi etmek için her şeyi,
Ama zaman acımasız bir öğretmen,
Dersini çoktan vermiştir.
Gözlerim kapalı dinlerim hayatı,
Kaçırılmış fırsatların yankısı,
Yüreğimde bir sızı, bir buruk tat,
Her adımda biraz daha yorulurum,
Geçmişin yüküyle,
Geleceğin belirsizliğinde.
Belki de asıl mesele,
Anı yaşamak değil, anı olmakmış.
Şimdi anlıyorum,
Her şey bir yanılsama,
Her kayıp bir kazanç,
Her gecikme yeni bir başlangıç,
Ve ömür, geç kalmış anlarla dolu bir yolculuk.
Bir yanıt yazın