Sonsuzluğun nefesi değdi yüzüme,
Kainatın sırları fısıldandı derinden.
Zamanın ötesinden gelen bir ses,
Kalbin derinliklerinde yankılandı sessizce.
Ezeli bir bağ, çözülmez bir düğüm,
Yıldızların dansı, gezegenlerin dönüşü,
Hayatın anlamı saklı bu döngüde.
Bir an durdum, dinledim evreni,
Her atomda bir hikaye, her saniyede bir mucize.
Gördüm ki her şey birbiriyle bağlı,
Gördüm ki her şey olması gerektiği gibi.
Korkularım kayboldu, umutlarım yeşerdi,
Bıraktım kendimi akışına hayatın.
Sonsuzluğun melodisi çalındı,
Ben de katıldım bu ahenge.
Ezeli bir parçaydım,
Ve daima öyle kalacağım.
Kabullendim kendimi, evreni.
Artık biliyorum, her şey bir rüya,
Her şey bir illüzyon, her şey bir oyun.
Ama bu oyunun içinde anlam var, güzellik var.
Kendimi buldum, evreni sevdim,
Sonsuzluğa doğru yol aldım.
Ruhum özgürleşti, kalbim huzur buldu,
Ezeli yankı içimde yaşamaya başladı.
Bir yanıt yazın