Eylülün Yabancısı

Yirmisinde terk etti şehri,
Sesi unutuldu
Yirmi beşinde…
Giderken de
Kalırken de
Dönüşü yokken de
Yabancıydı…
Ağabeyimdi…
Kırkında döndü bir akşam,
Yüzü çizilmiş,
Elleri boş…
Tanıyamadım…
Eski bir fotoğraf gibiydi,
Solmuş, silinmiş,
Anlamsız…
Yine de
Yabancıydı…