Eylülün İzleri Yüzünde

Biliyorum artık o gemiler çoktan kalktı
Sen de çoktan unuttun o sahili benimle
Ne kadar geç kalınmış bir arzu bu içimde;
Yıllar, yollar, gitmeler arasında bir sızı gibi
Hatırlıyorum, en son yağmurda ıslanmıştık
Yalnız o anı, yalnız senin gülüşünü
Sen Bayan Teselli, sen umudumun son kıyısı
Ben tutunamadım bu hayata, düştüm düşeli
Şimdi bir gölge gibi süzülüyorum sokaklarda
Oysa ne kadar canlıydım seninle, hatırla
Unutmuşum kuş seslerini, güneşi hissetmeyi
Ve içim almıyor sensiz geçen her yeni günü
Kaç kez adını fısıldadım boş sokaklarda;
Hangi şarkıyı dinlesem, seni hatırlatır sanki
Tek taraflı bir veda, nasıl kör ediyor insanı
Nasıl unutmuşum senin beni hiç sevmediğini
Ahmakça umutlarla seni bekledim durdum;
Affet beni, bir daha olmayacak, söz veriyorum
Kaçınmak için her yolu deneyeceğim artık
Bu o kadar kolay olmayacak, biliyorum…
Alışırım belki sensizliğe zamanla
Bunun acısı da geçecek elbet bir gün
Çeker giderim bu şehirden, belki de,
Sensizliğin bir anlamı olur, bir adı olur belki
Söz veriyorum, seni hiç rahatsız etmem,
Son dileğimi de söyleyebilirim şimdi:
Bir sabah vakti yazıyorum bu vedayı
Lütfen unut beni, her anı sil zihninden.