Eylülün İzi, Kalbin Sözü

Yapraklar düşerken sarıya,
Hatıralar canlanır usulca.
Gidenler bıraktı bir sızı,
Kalanlar yorgun bir umutla.
Güz, bir ayrılık mevsimi midir?
Yoksa yeni başlangıçların müjdesi mi?
Her düşen yaprak bir veda,
Her rüzgar bir fısıltı taşır.
Kalplerde saklı kalan sevgi.
Ayrılıklar öğretir belki de,
Varlığın kıymetini bilmeyi.
Kaybetmeden anlamak zordur.
Güzün hüznü, hayatın aynasıdır.
Sessizce iner gece,
Yıldızlar şahit yalnızlığa.
Eylülün izi kalır.
Her yeni gün bir umut,
Güzün sonu baharın başlangıcı.
Belki de aradığımız sevgi,
Hemen yanı başımızdadır.
Sadece görmek gerekir.