Bir mevsimin ilk sancısıdır içimde
Deniz kokusu sinmiş yalnızlığıma
Martı sesleri, uzak bir anı şimdi
Gözlerim dalgalanır, kıyıya vuran bir hüzünle
Bir zamanlar yeminler vardı dudaklarda
Şimdi suskunluk hüküm sürer odalarda
Bir gökyüzü çizdim, gri bulutlarla kaplı
Yüreğimde kopan fırtınaları saklayan
Yıldızlar söndü, galaksi bir hayal oldu
Umutlar kırık dökük, savrulur rüzgarda
Sanki kayıp bir gezegenim ben
Evrende yalnız, kimsesiz ve soğuk
Belki de aşk, bir yanılsamadır sadece
Bir serap, çölde kaybolan yolculara
Kalan acı, bir zehir gibi içimde
Eylül Yüzlü Kayıp
Bir yanıt yazın