Eylül Yalnızlıkları

Yolda, evde, içtekiler
Binbir hatıra apartman
Sarmış sanki eski bir telaşa
Kapanmış yalan.
Ses var
Dökülen yapraklardan
Solmuş umutlarda
Belirsiz bir fısıltı.
Ne caddeden geçen şarkı,
Radyolarda bir uğultu..
Ne balkon önündeki saksıda
Renk cümbüşü.
Onca düş kırıklığı hiçbiri…
İnsan sisli bir havada yapayalnız
Bir boşluğa düşse de
Kırık kalp, unutulmaz.
Bezgin saklandığın kabuğunda
İçinden çaresizlikleri geçir:
Bir ayrılık, pişmanlık…
Yalnız sen alışmasan!
Issız meydan, yürüyorsun
Dursa dünya ve nefes
Bir çocuk tam o anda
Gözlerinde bir umut görse.
Savruk bir söz
O kadar kalabalık zihinde
Gelse seni bulsa ve yanında
Kimse kalmasa.