Eylül Sabahı Durağı

I
Eskiden bayramdı okullar açılırken
Şimdi telaş, bir de bitmeyen trafik
Çocuklar büyüdü, oyunlar değişti
Yüreğimde bir eski eylül sabahı
Sanki kayıp bir şarkının nakaratı
II
Parklarda solgun güllerin vedası
Gazete satan çocukların umutsuz sesi
Bir zamanlar her köşe başında bir çaycı
Şimdi kahve zincirleri, soğuk beton duvarlar
Ah o eski İstanbul, o sıcak sohbetler
Nereye kayboldu o güzel insanlar
III
Aşklar da değişti, mektuplar yok artık
Bir “emoji” ile bitiyor her şey
Yüz yüze gelmeden sevmek mümkün mü?
Belki de biz yaşlandık, dünya gençleşti
Ama içimde bir sızı, bir eski zaman özlemi
Geçmişe tutunmak mı yoksa kabullenmek mi?
IV
Sahilde martılar, bir de yalnız banklar
Yaz bitti, hüzün çöktü şehre
Güneş bile yorgun sanki bu sabah
Eylül, bir veda mevsimi midir yoksa
Yeni başlangıçların habercisi mi?
V
Kim bilir belki de her şey değişir
Bir umut vardır elbet yarınlarda
Yeter ki yüreğimizdeki ateşi söndürmeyelim
Eylül sabahı durağında beklerken…