Eylül Durağı

Yine bir telaş, bir koşuşturma
Sarı yapraklar, ayak sesleri
Bekliyor otobüsünü aceleci,
Gözleri dalgın, yüreği karmaşa
Belki bir umut, belki bir veda.
Eller ceplerde, baş önde eğik
Düşünceler dumanlı bir sis gibi
Bir bankta yalnız, bir çay simidi
Kimi suskun, kimi fısıltıyla
Hayat geçiyor, sessiz ve derinden.
Çocuklar koşuyor, güvercinler uçuyor
Bir ressam fırçası, renkleri karıştırıyor
Güneş vuruyor, yapraklar parlıyor
Bir melodi duyuluyor uzaktan, hafiften
Zamanda bir an, duruyor sanki
Eylül hüznü, içimize işliyor
Hatıralar canlanıyor, birer birer.
Otobüs geliyor, kalabalık artıyor
Herkes bir yöne, savruluyor rüzgarla
Dökülen yapraklar, birer veda gibi
Gitmek zamanı, ayrılık vakti
Bir sonraki durağa, belirsiz bir yola
Eylül akşamı, yavaşça iniyor.
Sessizlik şimdi,
Yaprak sesleri.
Bekleyiş sürüyor.