Ayna, galaksi tozudur sevgilim
yansımanın boşluğa düştüğü an
bak derinlerde kayıp yıldızlar
hırslarını sonsuzluğa bağla
ve karanlık merdivenlerde yüksel
ey ölümsüz ruh
sana da çalınacak kapılar
ışığın tükendiği yerde değil mi
unutuşun keskin bıçağına
başkalarının rüyalarında eriyip gidiyor suretin
camdan umutsuzluk kuleleri
temellerinde yalanlarla yıkıldı bir bir
evreninin sakladığı sırların peşine düşüyor
yeni bir aynanın kırılganlığı
boşluğa karışsın diye gölge gölge ve yalan
Doğru, kolay unutulabilir bir andır hayat
ateşböceklerinden örer sahte geceleri
karadelikler altında kristal rüya
kuyruklu yıldızlar söndü sevgilim, gezegenler, nebulalar
sınırı olmayan sürgünler boşluğun yeni haritaları
alkolle sil aynayı, ekrandaki yansımayı ayarla
sesini kıs kalbinin, kozmik hatta seni çağırıyorlar
Evren Aynası
Bir yanıt yazın