Bir an çözüldü devran, açıldı eski sandık;
Mazi, bir garip ressam, telaşla kaçtı andık.
O tozlu atölyede, unutulmuş bir figüran,
Renkler silindi bir bir, zaman oldu hüsran.
Kimi arar eskiyi, kim korkar aynasından;
Her çizgi bir anıdır, kurtulmaz yarasından.
Oysa bir veda gibiydi, fısıldadı derinden;
“Kaç kurtul, bu eskizden, bu solgun kaderinden.”
Hayaller birer kelebek, uçuşur boşlukta;
Bir rüya kadar yakın, bir ömür uzaklıkta.
Gözler kapandı yine, belirdi yeni bir yer;
Dün dünde kaldı artık, yarına doğru seyr et.
Sil baştan başla, dedi, o ses ki içimizde;
Yepyeni bir tuval ser, hayatın resminde.
Korkma, unutma sakın, geçmiş bir aynadır,
Gelecek ise senin, bembeyaz bir sayfadır.
Eskizden Kaçış
Bir yanıt yazın