Eskiz Defterine Düşen Hüzün

herkes unutabilir
bir eski defteri
yapraklarında kuruyan çiçekler
anlatılamayanlara saklanabilir
bir dolabın en derin köşesinde
yıpranmış bir kapağın altında
veya bir şarkı fısıldanabilir
yokluğunda duyulan
bir sevda üzerine.
bir eskiz defterine
her şey çizilebilir
senin dışında
siluetin kadar tanıdık bir yalnızlık zor
sen iyisi mi sana benzemeye çalışan
her sesten
bir rüzgardan bir yağmurdan sor
belki iklimdedir sebebi
senin bir mevsim gibi geçmenin
ve benim
yüreği paslı bir ressam çaresizliğim
anlarım renklerden falan
ama anlatamam
gökyüzünün denizle ağlaşmasını
sana çok benzeyen bir hüzün yoluyla
sen bana gölge ver yeter
bende yaralar çok
anılarım içimde saklıdır
gelen geçen bakan soran yara bere iz yok
bir resim istersin
“içinde suretler olan”
kusura bakma sevgilim
fırçamda sana benzeyecek kadar
güzel bir renk yok