Eskiz Defterinden Düşen Anlar

Hiçbir durak bir mola vermiyor artık
Hiçbir mola bir iç çekişe
Ne zaman yan yana gelsek anılar
Dolanıyoruz geçmişin sonsuz dehlizlerinde.
Unutmak hatırlamak diyelim mi
Durmadan yeni anılar ekleniyor belleğe
Ben ki bir çizik kadar kalmışım bu yüzden
Sanki bitmemiş bir resimde.
Anlarım eski bir fotoğrafın dilinden
Ve yorgun bir sokak lambasının yalnızlığından da
Hiç anlamaz olur muyum gülüşünü de aklımı
O gülen sensen bir de martıları seyreden bir denizciyle.
Hepsini denedim, hepsi yarım kaldı
Hepsi de eriyen bir kar tanesi gibi avuçlarımda.
Hiçbir anlamı yok artık
Ne yarına dair bir umut
Ne de bugüne bir sitem
Sadece boş bir bekleyiş.