Büyüdükçe küçüldük sanki çocuklar,
eskidikçe
yeni-
-lendik…
Yolları taşlarla ördük biz çocuklar,
ışıklarla
değiş-
-medik…
Gittikçe artan bir boşluk belki de,
dönüşü yok.
Yüreğin sesi.
Hani şimdi bizlere
baharlarda açan umutlar vardı,
sadece baharlarda
yalnız umutlar…
Hani şimdi bizler
bir film şeridi gibi hatırlarız
kayıp giden zamanı,
hani bunlar
anı dolu, bir ömürlük sayfalar…
İnanın:
büyüdükçe küçüldük sanki çocuklar,
eskidikçe
yeni-
-lendik…
Bir yanıt yazın