Unutulmuş bir yeminim vardı,
Dudaklarımda asılı kalan bir pişmanlık.
Gözlerim her aynada seni aradı,
Bir gölgeydin, tutamadığım bir an.
Yüreğimde biriken bütün sözler,
Bir fırtına gibi koptu içimde.
Affedilmek için uzattım ellerimi,
Ama ellerim boşlukta kaldı yine.
Her gece bir umutla uyandım,
Yeni bir başlangıç hayaliyle.
Ama her sabah aynı karanlıkla karşılaştım,
Geçmişin izleri silinmedi bende.
Şimdi bir köşede sessizce bekliyorum,
Kaderimin bana ne getireceğini.
Belki bir gün affedilirim,
Belki de bu yükle sonsuza dek yaşarım.
Bir yanıt yazın