Yüzünde bir perdeydi eski zaman
Bütün anılar savruldu
Eski fotoğraf tozu
Gülüşün sinmişti camlara
Parmak izlerin bir ömürlük yas
Yıpranmış bir mektup kokusu sinende
Değişmiş bir şarkı, çalınan bir ney sesi
Nereye kayboldun, dedim
Solgun renklerin arasından
Sessizce kaybolup giden yıllar
Eski fotoğraftı tozdandı
Korkmadım fısıldadım adını
Fotoğraftaki tozdaki kayıp sevgili
Nereye böyle
Aldı zaman sesimi duyurmadı
Vurdu geçti durduğum anı
Hüzünle karıştı yüzüme
Hatıranın kanatları
Ben ağladım, gözyaşım bulunamadı
Silik bir anıydı
Hikayemin tozunu sildim de
Kimse hatırlamadı
Toz kaldı fotoğraf kaldı anılar kaldı
Sessizlik kaldı yıllar kaldı
Solgundu
Eski Fotoğraf Tozu
Bir yanıt yazın